Miotacz krótkich oszczepów (atlatl)

From Cantr II Wiki
Jump to: navigation, search
Interwiki

българскиDeutschEnglishEspañolEsperantoFrançaisItalianoLietuviųLojbanNederlandsPolskaPortuguêsРусскийSuomiSvenskaTürkçe中文

Miotacz krótkich oszczepów (atlatl)
Atlatl.png
Źródło: wikipedia
Wykonanie
Typ obiektuBroń
UmiejętnośćProdukcja broni
Czas3 dni
Materiały180g drewno, 55g kamień
Narzędzianóż
Zużycie i naprawa
Zużycie49 punktów dziennie
?? punktów za dzień używania
Naprawa900 punktów na godzinę
Obiekt przenośny
Właściwości ogólne
Atak17
Wpływ umiejętności60%
Waga235 gramów
Widocznetak


Robiony z drewna i kamienia przy pomocy noża.

Opis i zastosowanie

Rzeczywiste informacje

Atlatl ma postać niezbyt długiego (ok. 40–60 cm) kawałka wydrążonego drewna, na końcu którego znajduje się hakowate zagłębienie, będące miejscem na umieszczenie końcówki drzewca oszczepu, stosowana na całym świecie od czasów górnego paleolitu. Najstarsze odnalezione atlatle mają ok. 20 tys. lat.

Zastosowanie miotacza oszczepów znacznie zwiększa zasięg rzutu – rekord świata w rzucie oszczepem z użyciem atlatla wynosi 258 m, podczas gdy rekord w klasycznym rzucie oszczepem (mężczyzn) to niespełna 98,5 m.

Broń ta nigdy nie była specjalnie rozpowszechniona, gdyż ustępowała pod wieloma względami praktyczniejszemu łukowi, który stopniowo wypierał miotacz oszczepów. Najwięcej znalezionych atlatli ma ok. 12-10 tys. lat. Ostatecznie atlatl na niemal całym świecie ustąpił łukowi ok. 8-6 tys. lat temu. Najdłużej, bo do XVI w. miotacz oszczepów był w użyciu w Ameryce Środkowej, m.in. stosowały go wojska Azteków przeciwko hiszpańskim konkwistadorom pod wodzą Hernána Cortésa.

Odmiany tej broni stosowane były również w starożytnej Grecji (pod nazwą ankule) oraz Rzymie (amentum). Miotacz oszczepów był w szerokim użyciu Pierwszych Narodów Ameryki (Indianie, Innuici) oraz australijskich Aborygenów w okresie pierwszego kontaktu z Europejczykami.

[1]