Miecz dwuręczny

Miecz dwuręczny Źródło [Wikimedia Commons] Wykonanie Typ obiektu Broń Umiejętność Produkcja broni Czas 2,5 dni Przedmioty klinga claymora, rękojeść Narzędzia młotek z okrągłą głownią Urządzenia kowadło Zużycie i naprawa Zużycie 3 punktów dziennie 17 punktów za dzień używania Naprawa 119 punktów na godzinę

Obiekt przenośny Właściwości ogólne Atak 39 Wpływ umiejętności 30% Waga 275 gramów Widoczne tak

Robiony z przez dodanie klingi claymora i rękojeści na kowadle przy pomocy młotka z okrągłą głownią.

Opis i zastosowanie

Miecz dwuręczny jest jedną z najdroższych i najskuteczniejszych broni w Cantr, ustępuje tylko stalowemu toporowi bojowemu i kuszy.

Rzeczywiste informacje

Opis "Claymore" używany był do określania dwóch typów mieczy używanych przez szkockich wojowników i żołnierzy. Nazwa "Calymore" to anglicyzacja gaelickiego terminu "claidheamh mòr" oznaczającego "duży miecz", choć inna teoria twierdzi, że chodzi o "claidheamh da lamh", czyli dosłownie miecz dwuręczny. Na początku był on dużym, dwuręcznym mieczem używanym w średniowieczu. Był używany w ciągłych wojnach klanów i przygranicznych walk z anglikami od ok.1300-1700 r. Ostatnia bitwa, w której był on zastosowany w dużych ilościach, to Bitwa pod Killiecrankie w 1689 r. Był on mniejszy niż inne dwuręczne miecze tej epoki i budził powszechny lęk, ponieważ jego lekkość zwiększała jego szybkość w walce w stosunku do innych europejskich odpowiedników. Drugi, późniejszy miecz, który nosił ta nazwę, to jednoręczny pałasz z koszem rękojeści popularny w oddziałach szkockich w XVIII i XIX wieku. Kosz został zaprojektowany, by chronić rękę w walce. Tą ostatnią formę można zobaczyć w niektórych formach tradycyjnego tańca szkockiego.