Miecz dwuręczny

From Cantr II Wiki
Jump to: navigation, search
Interwiki

българскиDeutschEnglishEspañolEsperantoFrançaisItalianoLietuviųLojbanNederlandsPolskaPortuguêsРусскийSuomiSvenskaTürkçe中文

Miecz dwuręczny
Claymore.jpg
Źródło [Wikimedia Commons]
Wykonanie
Typ obiektuBroń
UmiejętnośćProdukcja broni
Czas2,5 dni
Przedmiotyklinga claymora, rękojeść
Narzędziamłotek z okrągłą głownią
Urządzeniakowadło
Zużycie i naprawa
Zużycie3 punktów dziennie
17 punktów za dzień używania
Naprawa119 punktów na godzinę
Obiekt przenośny
Właściwości ogólne
Atak39
Wpływ umiejętności30%
Waga275 gramów
Widocznetak


Robiony z przez dodanie klingi claymora i rękojeści na kowadle przy pomocy młotka z okrągłą głownią.

Opis i zastosowanie

Miecz dwuręczny jest jedną z najdroższych i najskuteczniejszych broni w Cantr, ustępuje tylko stalowemu toporowi bojowemu i kuszy.

Rzeczywiste informacje

Opis "Claymore" używany był do określania dwóch typów mieczy używanych przez szkockich wojowników i żołnierzy. Nazwa "Calymore" to anglicyzacja gaelickiego terminu "claidheamh mòr" oznaczającego "duży miecz", choć inna teoria twierdzi, że chodzi o "claidheamh da lamh", czyli dosłownie miecz dwuręczny. Na początku był on dużym, dwuręcznym mieczem używanym w średniowieczu. Był używany w ciągłych wojnach klanów i przygranicznych walk z anglikami od ok.1300-1700 r. Ostatnia bitwa, w której był on zastosowany w dużych ilościach, to Bitwa pod Killiecrankie w 1689 r. Był on mniejszy niż inne dwuręczne miecze tej epoki i budził powszechny lęk, ponieważ jego lekkość zwiększała jego szybkość w walce w stosunku do innych europejskich odpowiedników. Drugi, późniejszy miecz, który nosił ta nazwę, to jednoręczny pałasz z koszem rękojeści popularny w oddziałach szkockich w XVIII i XIX wieku. Kosz został zaprojektowany, by chronić rękę w walce. Tą ostatnią formę można zobaczyć w niektórych formach tradycyjnego tańca szkockiego.