Stalowa włócznia

Stalowa włócznia Źródło: Armeria Frinchilucci Wykonanie Typ obiektu Broń Umiejętność Produkcja broni Czas 1 dni Przedmioty stalowe ostrze włóczni, średnie drzewce Narzędzia młotek Zużycie i naprawa Zużycie 9 punktów dziennie 43 punktów za dzień używania Naprawa 250 punktów na godzinę

Obiekt przenośny Właściwości ogólne Atak 28 Wpływ umiejętności 40% Waga 270 gramów Widoczne tak

Robiona z przez dodanie stalowego ostrza włóczni i średniego drzewca przy pomocy młotka.

Opis i zastosowanie

Włócznia to broń drzewcowa zakończona stalowym liściem w kształcie trójkąta lub liścia.

Rzeczywiste informacje

Polska nazwa tego rodzaju broni wywodzi się od zwyczaju troczenia jej do łęku siodła końskiego w taki sposób, że zwisając w dół często wlokła się po ziemi.

W zależności od ciężaru, rozmiarów, kształtu i rodzaju ostrego zakończenia (grotu), włócznia mogła służyć do miotania na odległość (broń rzutna) lub do walki wręcz.

W związku z uniwersalnością i powszechnością tego rodzaju broni trudno jest jednoznacznie ustalić jej pochodzenie. Włócznia jest jednym z najstarszych (obok maczugi i łuku) rodzajów broni, zarówno myśliwskiej, jak i wojennej. Włócznie spotykamy niemal we wszystkich armiach świata, od zarania dziejów, aż po czasy nowożytne. W różnego rodzaju włócznie wyposażano szczególnie formacje piesze, ze względu na skuteczność użycia tego rodzaju broni w walce przeciwko konnicy.

Stopniowy spadek znaczenia włóczni jako odmiany broni białej rozpoczął się wraz wprowadzeniem i rozwojem broni palnej oraz przezbrajaniem w nią oddziałów pieszych. Niemniej różne rodzaje włóczni utrzymały dość długo swoje znaczenie bojowe (np. kosynierzy, lance ułańskie, naginata – broń kobiet samurajskich i mnichów japońskich), bądź chociażby symboliczne.

The above information was taken from the Wikipedia article at http://en.wikipedia.org/wiki/Włócznia.