Stalowy gladius

From Cantr II Wiki
Jump to: navigation, search
Interwiki

българскиDeutschEnglishEspañolEsperantoFrançaisItalianoLietuviųLojbanNederlandsPolskaPortuguêsРусскийSuomiSvenskaTürkçe中文

Stalowy gladius
SteelGladius.png
Źródło Wikipedia
Wykonanie
Typ obiektuBroń
UmiejętnośćProdukcja broni
Czas2 dni
Przedmiotystalowa klinga gladiusa, rękojeść
Narzędziamłotek z okrągłą głownią
Urządzeniakowadło
Zużycie i naprawa
Zużycie4 punktów dziennie
21 punktów za dzień używania
Naprawa180 punktów na godzinę
Obiekt przenośny
Właściwości ogólne
Atak34
Wpływ umiejętności40%
Waga120 gramów
Widocznetak


Robiony z przez dodanie stalowej klingi gladiusa i rękojeści na kowadle przy pomocy młotka z okrągłą głownią.

Opis i zastosowanie

Ma identyczne parametry, co stalowy długi miecz jednoręczny, robi się go jednak trochę krócej.

Rzeczywiste informacje

Broń ta stanowiła wyposażenie legionistów rzymskich od III w. p.n.e. do III w. n.e. Została ona przyswojona od ludów hiszpańskich. W miarę rozwoju techniki i sztuki wojennej uległ on zmianom konstrukcyjnym. Najstarsze znane nam modele ("wzór moguncki" nazwany tak od miejsca znalezienia) miał długość od 40 cm do 55 cm (ostrze) i szerokość od 4,8 cm do 7,4 cm. Przeznaczony był do kłucia (stąd też posiadał charakterystyczny, długi sztych) jak i cięcia. Późniejszym typem jest "wzór pompejański" mierzący ok. 70 cm długości (ostrze z długością rękojeści oraz głowicy) i od 4,2 cm do 4,5 cm szerokości (jednakowej na całej długości ostrza). Przeznaczony był zarówno do kłucia jak i cięcia.

Gladiusy charakteryzowały się różnym wyważeniem. Antyczni władcy byli pod ogromnym wrażeniem ich możliwości - król Macedonii, Filip V rzekomo był przerażony, gdy ujrzał ludzi zabitych tym typem miecza.

Gladius był popularnym mieczem podczas walk gladiatorów.

Źródło: wikipedia